1) فعالیت های تجاری:ثروتمندان، اغلب صاحب فعالیت های بسیاری هستند که این کسب و کارها درآمد غیر فعال(خودکار) به دست می دهند؛ در حالی که یک شخص میانمایه(متوسط)، ممکن است مشاغل بسیاری داشته باشد که درآمد فعال(به دست آمده) فراهم می سازد.
2) املاک سرمایه گذاری درآمدزا:اینها املاکی هستند که در هر ماه درآمد غیر فعال را به شکل اجاره فراهم می کنند. خانه خود شما یا ویلای شما که تعطیلی به آنجا می روید به حساب نمی آیند، حتی اگر مدیر یا مشاور مالی شما بگوید آنها دارایی هستند.
3) دارایی های کاغذی: سهام شرکت ها و صندوق های سرمایه گذاری، اوراق قرضه، پس اندازها، مقرری سالانه، بیمه، سهام شرکت های تعاونی و...
بیشتر سرمایه گذاران میانمایه دارایی های کاغذی دارند، زیرا خرید آنها آسان است، مدیریت کمی نیاز دارند و نقد هستند(خریدشان آسان است).
سرمایه گذاران ثروتمند در سهام شرکت های دارای بنیان اقتصادی قوی و دارای مزیت ماندگار رقابتی سرمایه گذاری می کنند و دید گاه بلند مدت دارند.
4) کالاها و فلزهای گرانبها: نفت، طلا، نقره و...
بیشتر سرمایه گذاران میانمایه نمی دانند کجا و چگونه کالاهایشان یا فلزهای گرانبها را خریداری کنند.

سرمایه گذار میانمایه: بر این باور است که در سرمایه گذاری هایش تنوع بخشی دارد، ولی آنها تنها در گروه سوم یعنی دارایی های کاغذی سرمایه گذاری می کنند.(این تنوع بخشی نیست)

سرمایه گذار کارکشته: در هر 4 گروه سرمایه گذاری می کند.(این یک تنوع بخشی درست است)